İnanç, insanın iç dünyasında huzur bulmasına yarayan araçlardan en önemlilerinden bir tanesidir. İnsanla Tanrı arasındaki bağı güçlendiren inanç, insan ile Tanrı arasında kalmadığı zaman diğer insanların istismar konusu olduğunu görmekteyiz. Din adına insanların başlarının kesilmesi , çocukların mayın tarlasına sürülmesi ya da insanların taşlanması günümüzde halen yaşanmaktadır.

Bundan tam 20 yıl önce Pir Sultan Abdal Şenlikleri için Sivas’ta toplanan çoğunluğu Alevi kökenli olan sanatçılar, kaldıkları otelde ateşe verilmiştir.  Binlerce kişi tekbir getirerek, oteldeki sanatçılardan 35 tanesi göz göre yakmıştır. Bu acı olay, hem Türk tarihi için kara bir leke olmuş hem de milli birliğimizi derinden sarsmıştır. Bu olayın meydana gelmesi , mezhepçilik bağnazlığı ve Türkçülük bilinci yoksunluğu ile açıklanabilir. 

Türkiye soğuk savaşın etkilerinin en derin hissedildiği ülkelerden biri olmuştur. Bu etkinin acı bilançosu , binlerce vatan evladının toprağa verilmesi ve iç savaş olarak karşımıza çıkmıştır. Bu dönemi yaşamamış ama anlatılanlar ve okuduklarımla az çok tanıyan biriyim. İnsanların söylediği bir sözle , giydiği kıyafetle kutuplaştığı hatta saç ya da bıyık şekline göre düşmanlaştığı bu dönemi yaşayanlardan duyduklarımız; yeni nesillere ibret olmalıdır.

Pek araştırmacı olmayan ama hevesli bazı milliyetçi arkadaşların,  internette dolaşan ve Necip Fazıl’ı kahramanlaştırılan rüzgardan etkilendikleri göze çarpmaktadır. Türk Milliyetçiliğinin kurucularının adını bile bilmeyen bu şahıslar, ülküsü milliyetçilik olmayan Necip Fazıl’ın şiirlerden kesitleri paylaşıp durmaktadırlar.

Yıl 1984, Şemdinli ve Eruh’ ta pkk terör örgütü  ilk saldırılarını gerçekleştirdi. Dünyadaki egemen konumunda bulunan  emperyalist devletlerin  ekonomik ve sosyal olarak hızlı bir büyüme  trendine girdiği 1980 ve sonrasıdır.  Türkiye’ de 1980’ler ise, başlangıçta önemsenmeyen, daha sonra sürekli yükselen bir ivme kazanan; 30 yılda 500 milyar dolar zarar veren, binlerce sivil vatandaş ve güvenlik güçlerimizin şehit edilen , içerik olarak  terör çemberine girmiş  ülke konumundaydı,  gelişmeler ve yapısal dönüşümler zayıftı.

Kaçmaktan kovalamaya fırsat bulamıyoruz. Sadece bireysel imza yetmez. Bu çağrıya milyonlar ses vermeli. Saygıdeğer büyüğümüz, hocaların hocası Prof. Dr. Mustafa Kafalı, gazetemiz yazarlarından Sadi Somuncuoğlu, Prof. Dr. Ahmet Bican Ercilasun, Prof. Dr. Ümit Özdağ’ın öncülüğünde hazırlanan bildiri şöyle: 
“Aşağıda imzası bulunan bizler, Türk Milletinin aklı selimine sesleniyor, tarihin bu dönemecinde Türk Milleti adına hareket edenleri aşağıdaki hususlarda uyarıyoruz!..
1- Türkiye Cumhuriyetinin kurucusu ve sahibi olan Türk Milletinin adı, vatandaşlık tarifinden ve Anayasadan çıkarılamaz.
2- Devletimizin eşit ve şerefli üyeleri olan aziz vatandaşlarımız, ırklara ve mezheplere ayrıştırılamaz.
3- Anadolu Coğrafyasında Selçuklu ile başlayıp Osmanlı ile devam eden Türk Milletinin kesintisiz egemenliğini esas alan büyük Atatürk’ün kurduğu milli devlet yapısı ortadan kaldırılamaz.

Tayyip Erdoğan, Abdullah Gül ve Bülent Arınç’ın üstad dediği Necip Fazıl’ı malesef bazı milliyetçiler Sakarya şiirinden ötürü sevip sayarlar.Halbuki Necip Fazıl’ın ülkülemi (ideolojisi) uzaktan yakına milliyetçilikle alakalı değildir. Zaten kendisi de hiçbir zaman Türk milliyetçisi olduğunu iddia etmemiştir. Kendisi milliyetçi olmadığı gibi Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş felsefesini milliyetçilik yapan ve Türkiye Cumhuriyeti’ni bu temeller üzerinde kuran kişilere her ortamda düşmanlığını göstermekten de geri kalmamıştır.

 Necip Fazıl, sırf Türkçü-Turancı olduğu için Ziya Gökap'e söyledikleri akla mantığa sığmaz.

Kur'an Işığında Aracılık ve Şirk

Yazar Prof. Dr. Abdülaziz Bayındır

Okumak için resme tıklayın.

 Azerbaycan’ın Tebriz kentinin takımı, İran Ligi’nin önde gelen takımlarından Tebriz Traktor’un karşılaşmalarında yaşanan kimlik uyanışı.

Tebriz Traktor, bastırılan İran Türkleri’nin sesi olmaya devam etmektedir.

Ankara Kızılay'da Hocalı'yı anmak ve Hocalı Katliamı’nın soykırım olarak tanınmasını sağlamak amacıyla imza toplayan Gökbörü Türkçü Turancı Derneği üyelerine,  'hepimiz ermeniyiz' diye slogan atarak saldıran 200 kişilik topluluk 7 dernek üyesini yaralamıştır.

 Ankara'nın göbeğinde örgütlenmiş bu topluluğun güpegündüz yaptığı böyle bir eylemi önleme konusunda yaşanan istihbarat ve güvenlik zaafı ortadadır. Bu saldırının aydınlatılmasının sorumluluğu hükümettedir.Bu eylemi gerçekleştirenler ve gerçekleştirilmesine çanak tutanlar acilen ortaya çıkarılmalı ve Türk adaletine hesap vermelidir.

'Milliyetçiliği ayaklarımız altına aldık' diyen zihniyetin bölücülere gösterdiği demokratlık ne yazık ki Türk adına sahip çıkanlar için geçerli değildir. Her türlü gereksiz olayı gündem yapan holding basınının da bu saldırıyı görmezden gelmesi, Türkiye'de Türklerin her türlü haklarının gaspedildiğinin en basit göstergesidir.

Kitle iletişim araçlarının toplum üzerine etkisi yadsınamaz. Hiç şüphesiz ki bu araçların gerek yaygın kullanımı gerekse hem göze ve hem de kulağa hitap etmesinden dolayı televizyon ve sinemadır. Bu sebepledir ki özellikle her eve girmiş olmasından dolayı televizyon propoganda aracı olarak kullanılmaktadır.

Son zamanlarda sıkça karıştırılan kavramlardan biri de Osmanlı Devleti’ne sahip çıkmak ile Osmanlıcılık yapmaktır.Doğrudan Osmanlıcı olanlar ya da Osmanlı Devleti’ni bir bütün olarak ele almayıp koşulsuz olarak Osmanlı Devleti’ni savunanlar bir kenara,milliyetçilerin bu konuya bakış açısı bizim açımızdan önemlidir.

Osmanlı Devleti’ni Türkler kurmuş ve yüceltmiştir.Osmanlı Devleti, genişledikçe daha çok farklı kökenden gelen insanları içinde barındırmaya başlamıştır. Bu süreç öyle bir hal almıştır ki Osmanlı Devleti, zamanla asli unsuru olan Türklere sırt dönmeye başlamış ve yönetime getirdiği dönmelerin ihanetleri ile yıkılmıştır.

Son zamanlarda artarak propogandası yapılan kavramlardan biri de eşcinselliktir. Yapılan propogandalar sonucunda eşcinsellik, Batı toplumlarında oldukça yaygınlaşmıştır. Bu yaygınlaşma, eşcinsel başbakanların,bakanların hatta papazların ortaya çıkması derecesine varmıştır.  Batı ile kaynaşma ve yakınlaşma siyaseti sonucunda,bizim toplulumuzda da bu yaşam tarzının yaygınlaştığını görmekteyiz.Bu sapkınlığın yaygınlaştığı toplumların çöküşe geçtiği tarihsel bir gerçekliktir. Bu nedenledir ki bütün Türkçüler, bu sapkınlığın Türk toplumu içerisinde gelişmesine karşı mücadele etmelidir.

Akp’nin siyasal çözüm adına etnik bölücüleri baştacı ettiği bunun akabinde, azılı Türk düşmanlarının palazladığı bir dönemden geçmekteyiz. Habur rezaleti ile başlayan bu süreç, hepimizin midesini bulandırmışken, ardı arkası kesilmeyen açılımlarla  pkk’nın siyasal uzantıları özerklik ilan etmiştir. Hergün onlarca demeç ve onlarca bölücülük propogandasının yapıldığı bu dönemde hangi konuyu kaleme alacağımı şaşırmış durumdayım.

5 Temmuz 1993 tarihinde Erzincan’ın Başbağlar köyünde gerçekleştirilen katliamın 18. yılında şehitlerimizi rahmetle anıyoruz.

Tam 17 yıl önce bugün, 2 Temmuz"da Sivas’ta yaptıkları kışkırtmayla  halkı birbirine düşürmeye çalışanların terör uzantıları, olayları kan davasına dönüştürerek üç gün sonra 5 Temmuz 1993"te de Erzincan'ın Kemaliye ilçesine bağlı Başbağlar köyünü kana buladılar. Akşam ezanından sonra köye gelen yaklaşık 100 kişilik PKK'lı ve TİKKO'cu terörist grup, masum köylüleri tek tek evlerinden çıkararak köy meydanına topladılar. Ardından kadınları ayırarak erkeklerin üzerine kurşun yağdırırken köyü de ateşe verdiler. Katliamda 29 kişi kurşunlara hedef olarak, biri çocuk ve biri de kadın, 4 kişi de ateşe verilen evlerde diri diri yakılarak katledildi. Yangında okul ve camiyle birlikte 210 ev, 4 araç tamamen kül olurken 3 bin baş hayvan yanarak telef oldu. Teröristler arkalarında yaptıkları vahşeti, "Sivas olaylarının intikamını alma" adına yaptıklarını açıklayan bir bildiri bırakarak köyü terk ettiler. Katliamdan devlet yetkilileri ancak bir gün sonra haberdar olabildi.

Katliamı gerçekleştiren ve yardım edenlerden 16’sı yakalandı. Ancak dava, 22 Eylül 1997’de İzmir DGM’de sadece 2 kişinin 14 ve 3,5 yıla mahkûmiyetiyle son buldu.

Bundan tam otuz dokuz yıl önce Hüseyin Nihâl Atsız, Ötüken dergisinde, Konya’da bir okulda yaşanan hadise sonrası “Bozkurt Korkusu” başlıklı bir yazı kaleme almıştı.

Konuyu kısaca özetleyecek olursak; 1972 yılında Selçuk Eğitim enstitüsünde 300’ü aşkın genç, Bozkurt rozeti takarak okula geliyor ve okul müdürü Yusuf Ziya Beyzadeoğlu bu öğrencileri Bozkurt rozeti taktıkları için disiplin kuruluna verip, okula Bozkurt rozeti ile gelinmesini yasaklıyor. Atsız ise bu durumların üzerine Bozkurt’un milli önemini vurguluyor.