Prof.Dr Cihan Dura 

Atatürk Türkiyesi büyük bir hızla tasfiye ediliyor. Tasfiye mekanizması şöyle işliyor: Amerikan usûlü demokrasi rejimi sayesinde, işbirlikçiler iktidara getiriliyor. Kimdir işbirlikçiler? İşbirlikçiler Büyük Sermayedir, Siyasal İslamcılar ve Bölücülerdir. Emperyalizm (ABD ve AB) işbirlikçilerin sayesinde Türkiye'yi başlıca şu araçları kullanarak yeniden sömürgeleştirmektedir: Borçlandırma, özelleştirme, yabancı sermaye ve yabancıya toprak satışı. Bu politikaların fikir alt yapısı ise Neoliberalizm ve küreselleşme ideolojileri ile sağlanıyor. 1919-1923'de kovulan düşman yeniden çağrılıyor. Önce "Atatürk Devrimi Yarım Kaldı", sonra Sömürgeleşen Türkiye".. Şimdi ise "Düşmanı Çağırdılar, Satıldık Uyanın". Bu adı Nazım Hikmet'in dizeleri arasından seçtim. Daha doğrusu o kendisi çıka geldi, sanki "kitabın içeriğini en iyi ben anlatabilirim" diyerek. Birkaç sözcükten ibaret ama halkımızın, Türkiyemizin dramını üç solukta o kadar tam anlatıyor ki: "Düşmanı Çağırdılar Satıldık Uyanın" - Düşman ve onu çağıran... yani emperyalizm ve işbirlikçileri... yani "dış ve iç bedhahlar"... -Olup bitenler, başımıza örülenler... Baskılar.., iç destekler, ödünler...işgaller... dincilik, bölme ve çökertme planları... -Gaflet uykumuz, ne yapmamız gerektiği...

Hüseyin ÖNDER

      Doğmuşuz, Toros dağlarının içe bakan bir orman köyünde. Sorarız anamıza ne zaman doğduğumuzu. Der, “ Sen doğduğunda erikler çiçek açmıştı.” Oysa yazmışlar nüfus kayıtlarına Aralık 1956 diye. Sanki gerekliymiş gibi sorduk soruşturduk komşulara Nisan 1954 çıktı, doğumumuz.

      İlkokul çağına gelince, başladı ayrılık anadan baba'dan, verdiler bizi ninemizin yanına, tencereden tarhana kaşıklayarak bitirdik ilkokulu, 8 km uzaktaki ilçede başladık ortaokula, kendimiz pişirmeye başladık, gaz ocağıyla bulgurumuzu tarhanamızı, dayımızla.

      Orman işçisiydi anamız babamız, çalışmaları gerekliydi iş bulunca, bizde katıldık onlara, verdiler Ege'de bir ilçede, Naciye ninenin yanına, okusun, kendileri gibi rezil olmasın diye. Tütün diktik, pamuk topladık Naciye nineyle hafta sonları, bitirdik böylece ortaokulu.

      Memlekete döndük. Liseye gitmek gerekliydi. Tuttuk ilimizde bir göz oda dayıyla. Yine kendimiz pişirdik yemeğimizi. Deprem oldu ayrıldık ilimizden, Ege de başka bir ilçede, bu defa Çakır dayı ve eşi oldu, bir süreliğine anamız, babamız, esirgemediler sofralarındaki ekmeği bizden, bitirdik Liseyi.

      Okumak memur olmaktı ereğimiz, kısa yoldan, girdik bir kurumun açtığı sınavlara, kazandınız haberi geldi. Sevinçliydik hepimiz. Memur olmak için okumalıydık bir yıl Ankara'da. Kuru fasulye 25 kuruş ucuz diye yürüyerek gittik Kızılay'dan Cebeci'ye,

      Başladık memuriyete, kazandığımız halde memur olmak için yaptıramadığımız kaydımızı yaptırdık Üniversiteye, Bülent Ecevit'in çıkardığı af sayesinde. Yoktu ülkemizin tadı o yıllarda, böldüler bizi sağ sol diye, yaşayamadık öğrenciliğimizi doyasıya.

      Bitirdik Üniversiteyi, yakında denetçi yardımcılığı sınavı açılacak dediler, çalıştığım kurumda. Girdik sınavlara kazandınız diye yazı gönderdiler sonunda. Başladık yeni görevimize, dolaştık Anadolu'yu, önütlerle, tek başımıza yıllarca. Arada denetçi, başdenetçi oldun dediler, ama biz anlayamadık aradaki farkı, bu arada kamu yönetimi uzmanlık eğitimi aldık, devlet lisan okuluna gittik yararlı olur diye. Kitaplar yazdık, inceleme, araştırmalar yaptık belki birileri okur diye.

      Memuriyette 29 yıl geçti böylece, 2003 yılında emekli olmak düştü aklımıza ve emekli olduk kendi isteğimizle. Boş durmadık devam ettik kaldığımız yerden çalışmalarımıza, semtimizde oluşturulan gönüllüler gurubuna katıldık, konuştuk konuşturduk çağırdığımız konukları, yazdık yayınladık ülke sorunları hakkında düşündüklerimizi.

      İşte böyle dostlar, bizim yaşam öykümüz, merak edenlere.

Hüseyin ÖNDER'in yeni kitabı